"Starosedeoci" i "dobrostojeći"

      Stariji Novobeograđani pamte sedamdesete godine prošlog veka, kada su naseljavani blokovi između peščanih dina i trščanika koje su opkoljavale brojne baruštine.

      Dok su građevinski kranovi bili osnovno obeležje ove gradske oblasti u nastajanju, formirane su i prve linije gradskog prevoza koje su dosezale na tadašnju, daleku gradsku periferiju.

„Do kraja blokova“

      Novim Beogradom vozili su autobusi koji su, kao osnovnu oznaku imali broj "16", a uz njega je bilo priključeno i slovo, pa je, na primer, "16G" posle Brankovog mosta skretao u Ulicu Milentija Popovića, a do kraja bloka 61 vozio bi "16B" i tako ukrug.

      Ovog puta pričamo sa Nikolom Nikolićem, koji je sredinom sedamdesetih koristio "usluge" upravo linije "16B" koja je stizala do "kraja blokova" i imala je poslednju stanicu na kojoj je do pre nekoliko godina bilo i poslednje stajalište današnje linije "95".

      Jedina "privilegija" onih koji stanuju toliko daleko od centra bila je što su na početnu stanicu dolazila prazna vozila, pa su mogli makar da sednu.

      - Oni koji bi ulazili kasnije, zatekli bi pun autobus bez slobodnih mesta - seća se Nikolić. - Zato je u jutarnjim satima, kada svi krenu na posao ili u školu, ista grupa putnika sedela, dok bi oni drugi bili primorani da se "klackaju" stojeći.

       Tako se naš sagovornik seća ondašnjeg žargona kojim su se međusobno prozvale dve grupe putnika.

      - Za one koji bi se "ugnezdili" na početnoj stanici važio je termin da su "starosedeoci", dok bi one, koji su bili primorani da stoje prozvali "dobrostojeći".

      Tako je večiti beogradski humor imao svoj "oslonac" u gradskom prevozu, među putnicima koji su uz osmeh morali da "skraćuju" vreme provedeno u autobusima.

      To je bilo doba kada su prve kontrolore u gradskim autobusima prozvali "ridžovanima" po američkom generalu Metjuu Ridžveju, učesniku korejskog rata koji u ondašnjim medijima nikako nije pominjan po dobru.

      Malo pre toga prestao je da saobraća trolejbus koji je preko Brankovog mosta vozio današnjim Bulevarom Mihaila Pupina, a njega je posle smenio autobus. U to vreme velike peščane površine postepeno su prekrivene građevinama koje danas čine Novi Beograd.

"Nivo"

      U vreme o kojem pričamo Novi Beograd bio je ogromno gradilište, krcato građevinskim mašinama.

      Na isti način na koji su "dobrostojeći" i "starosedeoci" dobijali nadimke, sticali su ih i radnici koji rade na visokogradnji ili ih je neko od posmatrača zatekao na merdevinama.

      Za njih se govorilo kako "žive na visokoj nozi" ili "na visokom nivou".

(Iz knjige "BG PRIČE 1-3" Zorana Lj. Nikolića)